Łysienie androgenowe (ang. androgenetic alopecia, AGA) jest stanem związanym z oddziaływaniem hormonów z grupy androgenów na mieszki włosowe. Androgeny mogą stymulować powolne zmniejszanie i w końcu "unieczynnienie" mieszka włosowego (tzw. miniaturyzacja). Obserwuje się je u osób predysponowanych genetycznie i często występuje rodzinnie. Wśród osób rasy kaukaskiej, łysienie androgenowe obserwuje się u 80% mężczyzn i ok. 40% kobiet. U osób pochodzenia azjatyckiego oraz Afroamerykanów częstotliwość AGA jest niższa.

Łysienie androgenowe u kobiet określa się skrótem FAGA (female androgenetic alopecia) lub FHPL (female pattern hair loss).

Objawy
Łysienie androgenowe u kobiet może przyjmować różny obraz. Często jest to przerzedzenie włosów z tzw. objawem choinki przy robieniu przedziałka, gdzie przerzedzenie i scieńczenie włosów jest wyraźniejsze przy czole i mniej zaznaczone w kierunku szczytu głowy. Rzadziej łysienie wyraźne jest jedynie w okolicy szczytu głowy, zaś linia włosów nad czołem pozostaje niezmieniona. Niekiedy obserwuje się cieńczenie włosów z cofnięciem linii włosów w okolicach skroniowych. Wszystkie te stany dają kliniczny obraz dużego zróżnicowania grubości włosów między okolicą czołową a okolicą potyliczną. Ponadto ubywa mieszków, z których wyrasta kilka włosów na rzecz mieszków z włosami pojedynczymi. Łysienie androgenowe bywa objawem zaburzeń hormonalnych takich zespół policystycznych jajników (PCO), towarzyszyć może insulinooporności lub zespołowi metabolicznemu. Łysieniu androgenowemu może towarzyszyć łojotok.

Przebieg choroby
Choroba ma charakter postępujący. Pierwsze objawy łysienia androgenowego mogą pojawiać się przed 20 r.ż. U kobiet nigdy nie dochodzi do całkowitej utraty włosów.

Rozpoznanie
Poza analizą obrazu klinicznego dużą rolę odgrywa trichoskopia, która pozwala na różnicowanie z innymi typami łysienia. Jest to szczególnie istotne z uwagi na to, że łysieniu androgenowemu może towarzyszyć przewlekłe łysienie telogenowe. Niekiedy zlecane są badania laboratoryjne w celu wykluczenia współistnienia zaburzeń hormonalnych.

Leczenie
Leczenie łysienia androgenowego jest tym skuteczniejsze, im szybciej zostanie ono wdrożone z uwagi na fakt, że miniaturyzacja mieszków włosowych jest tylko do pewnego etapu odwracalna. W leczeniu stosuje się preparaty minoksydylu, inhibitory 5-α-reduktazy finasteryd i dutasteryd. U kobiet niekiedy stosuje się leczenie ogólne octanem cyproteronu oraz preparatami zawierającymi estrogeny. W terapii AGA stosuje się także ostrzykiwanie autologicznym osoczem bogatopłytkowym. W terapii łysienia androgenowego pewne znaczenie odgrywa także leczenie rekonstrukcyjne (przeszczepiania włosów).