Istnieje szereg jednostek chorobowych, które mogą dawać obraz łysienia bliznowaciejącego. Proces chorobowy prowadzi do nieodwracalnej utraty włosów na skutek zastąpienia mieszków włosowych przez tkankę łączną. Do najczęściej spotykanych należą liszaj płaski mieszkowy (lichen planopilaris, LPP) ze swoimi trzema odmianami: klasycznym LPP, łysieniem czołowym bliznowaciejącym (frontal fibrosing alopecia, FFA) i zespołem Grahama-Little’a oraz łysienie rzekomobliznowaciejące Brocqa (pseudopelade Brocq). Ponadto, łysienie bliznowaciejące można obserwować w przebiegu skórnego tocznia rumieniowatego (discoid lupus erythematosus, DLE), zapalenia mieszków włosowych z łysieniem (folliculitis decalvans), rozwarstwiającego zapalenia mieszków włosowych (dissecting folliculitis, syn. perifolliculitis capitis abscedens et suffodiens – PCAS).
Trwała utrata włosów obserwowana może być też u osób z trądzikiem bliznowcowym karku (acne keloidea nuchae), trądzikiem martwiczym (acne necrotica), jak również w nadżerkowym krostkowym zapaleniu owłosionej skóry głowy (erosive pustular dermatosis). Łysienie bliznowaciejące może mieć charakter wtórny do innych chorób dotyczących skóry głowy, w tym chorób zapalnych, immunologicznych, nowotworowych.
Objawy
Wymienione choroby choroby mają jedną wspólną cechę - w obrębie skóry owłosionej głowy u osób nieleczonych pojawiają się na stałe ogniska pozbawione włosów, w obrębie których skóra przypomina bliznę. Niekiedy poprzedzone jest to występowaniem ropnych stanów zapalnych, które skłaniają pacjenta do zasięgnięcia porady lekarskiej. W innych przypadkach początek choroby może być niezauważony, powodując późne postawienie rozpoznania i wdrożenie leczenia.
Przebieg choroby
Większość z wymienionych chorób ma charakter przewlekły, postępujący. Niekiedy jak w przypadku rozwarstwiającego zapalenia mieszków włosowych początkowo dominują burzliwe objawy zapalne. Dokonane łysienie bliznowaciejące ma charakter trwały (nie da się go odwrócić).
Rozpoznanie
Opiera się na analizie obrazu klinicznego i badaniu trichoskopowym.
Leczenie
Z uwagi na wielką różnorodność patomechanizmów w wymienionych chorobach, stosuje się w nich różne leki. W większości wymagane jest intensywne leczenie zewnętrzne, często połączone z leczeniem ogólnym.