Łysienie poporodowe (ang. pospartum alopecia) zalicza się do łysienia telogenowego. Proces ten zależy od wpływu hormonów na mieszki włosowe, w szczególności tego wpływu dopatruje się w redukcji poziomu estradiolu i tyroksyny w okresie poporodowym. Wpływ tych hormonów na mieszki włosowe w okresie ciąży powoduje zmniejszenie odsetka włosów w fazie telogenu (fazie nieaktywnej) o około połowę. Wypadanie włosów po porodzie jest więc częściowo wyrazem powrotu do sytuacji sprzed ciąży (wypadają włosy “zatrzymane” w aktywnej fazie wzrostu przez hormony ciążowe i te, które miały wypaść w tym okresie). Niektórzy autorzy wskazują na pewną korelację łysienia poporodowego z występowaniem depresji poporodowej, do której mogą przyczyniać się te same czynniki hormonalne.

Objawy
Łysienie poporodowe ma charakter rozlany (20-30% włosów z końcowego okresu ciąży) i pojawia się dość nagle, od ok. 2-3 miesiąca po porodzie. Nie obserwuje się całkowitego wyłysienia.

Przebieg choroby
Samoistny odrost włosów następuje z reguły w przeciągu 6 do 9 miesięcy od porodu. U kobiet karmiących piersią odrost włosów może trwać dłużej, z uwagi na wpływ prolaktyny na mieszki włosowe.

Rozpoznanie
Jest proste z uwagi na wywiad dotyczący porodu. Badanie trichoskopowe pozwala na wykluczenia innych jednostek chorobowych.

Leczenie
Generalnie nie jest praktykowane rutynowe leczenie łysienia poporodowego, szczególnie u kobiet karmiących. W przypadku istotnych zaburzeń hormonalnych, wdraża się suplementację hormonów tarczycy oraz estradiolu, niekiedy włącza się hormonalne leki antykoncepcyjne. U kobiet karmiących piersią możliwości terapeutyczne są ograniczone ze względu na potencjalny szkodliwy wpływ na dziecko.