Trichotillomania (TTM) należy do grupy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych polegającym na nawykowym pociąganiu włosów prowadzącym do łysienia. Aktowi pociągania włosów towarzyszy stan napięcia, natomiast samo wyrywanie włosów wywołuje poczucie zadowolenia i ulgi. Trichotillomania najczęściej występuje u dzieci w wieku 9-13 lat, ponad ¾ pacjentów stanowią dziewczynki. Trichotillomanię u dorosłych stwierdza się u osób z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi. Pacjenci mogą nie zdawać sobie sprawy z wyrywania włosów. Niekiedy trichotillomanii towarzyszy trichofagia (zjadanie wyrwanych włosów).

Objawy
W obrazie klinicznym charakterystycznie obserwuje się występowanie ognisk z włosami o zróżnicowanej długości lub pozbawionymi włosów. Najczęściej zajęta jest okolica szczytu głowy, jednak trichotillomania może dotyczyć także brwi, rzęs, zarostu, włosów kończyn, włosów pachowych lub łonowych.

Przebieg choroby
Trichotillomania może utrzymywać się latami, gdyż niekiedy pacjenci nie są świadomi swojego postępowania, a niekiedy nie dążą do leczenia.

Rozpoznanie
Opiera się na analizie wywiadu (nawykowe bawienie się włosami u dzieci, często podczas zasypiania lub w sytuacjach stresowych, obecność dużej ilości włosów w pościeli) i obrazu klinicznego. Rozstrzygające bywa badanie trichoskopowe z uwagi na bardzo specyficzny obraz włosów w tym badaniu.

Leczenie
Leczenie polega na eradykacji nawykowego wyrywania włosów. U wielu pacjentów bywa niezbędna pomoc psychologa.